٤ بهمن. من در تو هستم
چرا میراث معنوی فعلی‌ات را به بعد موكول كنی؟ من در تو هستم، نزدیكتر از تنفست، نزدیكتر از دست‌ها و پاهایت. می‌توانی این را قبول كنی؟ یا اینكه هنوز شك داری و از خودت می‌پرسی كه آیا چنین چیزی ممكن است؟
این چیزی است كه هر كسی خودش باید آن را كشف كند. می‌توان آن را بارها شنید، اما تا وقتی كه آماده قبول آن نباشی، هیچ معنایی ندارد. یا اینكه مانند خواب خوشی است كه ممكن است روزی ممكن شود. چقدر وقت كه به خاطر تردید و ناباوری حرام می‌شود.
فقط زمانی كه حقیقت را بشناسی است كه حقیقت آزادت می‌كند. ولی در مورد آن حرف‌های مختلف شنیدن و مقاله خواندن به درد نمی‌خورد. اساس حقیقت باید درون تو زنده باشد و زندگی كند، آن وقت است كه آزادت می‌سازد و آن وقت است كه تو معنی واقعی آزادی قلبی، فكری و روحی را می‌شناسی.
